Upala prostate

Prostata

Zapaljnje prostate nastaje zbog prodora klica u njeno tkivo. Ove infekcije su najčešće izazvane sojevima Escherichia coli, rijeđe grupom Proteusa, Klebsiella, Enterobacter ili drugih gram-negativnih bakterija. Često se navodi Trichomonas urogenitalis kao uzročnik
prostatitisa.

Infekcija najčešće prelazi u prostatu uretrogenim putem. Prostatitis se javlja kao komplikacija uretritisa. Klice iz zadnje uretre, pod visokim pritiskom za vrijeme mokrenja, refluksom kroz izvodne kanaliće bivaju potisnute u prostatu.

Transuretralnim instrumentalnim manipulisanjem ili kateterizacijom se lako provocira infekcija u prostati. Rijeđe do ove infekcije dolazi hematogenim
putem.

Akutni prostatitis se razvija u tubuloacinoznim žlijezdama, čiji se odvodni duktusi usled edema mogu zatvoriti. Infekcija se propagira na više folikula da bi potom zahvatila i fibromuskularnu stromu prostate. Infiltracija dobija purulentan karakter i ima tendenciju
apscediranja. Ovakvi procesi se danas rijetko razvijaju, jer akutni prostatitisi još u početnoj fazi bivaju kupirani antibakterijskom terapijom. Akutni prostatitisi se manifestuju opštom nelagodnošću i febrilnim stanjem, jezom i urinarnim smetnjama.

Apsccs prostate nastaje širenjem zapaljenjskog procesa iz žljezdanog dijela u njenu stromu. Pri rektalnom pregledu utvrđuje se da je prostata uvećana, napeta, veoma bolna, a iznad apscesa fluktuantna. Rijetko se dogadaju spontane perforacije apscesa u rektum ili uretru. Pri tušeu ili kateterizaciji apsces prostate može rupturirati u uretru, ali se u nekim slučajevima mora pribjeći operativnom tretmanu. Aspiraciona punkcija gnojnog sadržaja je manje agresivna od transuretralne resekcije ili transrektalne incizije i drenaže apscedirajuće prostate. U pitanju je ozbiljno oboljenje, koje iziskuje energičnu i ciljanu antibiotsku terapiju. Ona se u pojedinim slučajevima mora nadopuniti evakuacijom purulentnog sadržaja iz apscesa.

Hronični prostatitis je rezultat dugotrajne infekcije piogenim mikroorganizmima. Iako su hronični zapaljenjski procesi na prostati najčešće banalni, kod labilnih, introvertiranih osoba su često uzrok neurotiziranja. Ispoljavaju se nelagodnostima u perineumu, a povremeno i simptomima lakog nadražja bešike. Može se pojaviti oskudna sekrecija iz uretre, naročito u toku defekacije.

Digitalnim pregledom se palpira prostata odgovarajuće veličine, simetričnih lobusa, fibrozne, elastične ili indurirane konzistencije. Pri tušeu se ponekad dobija obilan eksprimat. U sekretu se mogu naći leukociti i ponekad bakterije. Obično su po srijedi recidivne infekcije urinarnog trakta prouzrokovane istim patogenim klicama, koje su često rezistentne na uobičajene
antimikrobne lijekove, jer njihova difuzija u acinuse prostate, zbog nedovoljne koncentracije, nije terapeutski efikasna.

Preporučuje se provođenje ciljane terapije antibioticima ili hemoterapeuticima uz higijensko-dijetetski režim, kako bi se izbjegla kongestija prostate koju prati opstipacija ili dugotrajno sjedenje.