Principi antimikrobnog djelovanja lijekova

Antimikrobici ili antiinfektivni lijekovi su supstance koje mogu ubiti mikroorganizme ili spriječiti njihov razvoj, a da pritom ne oštete organizam domaćina. Antibiotici su antimikrobne supstance koje produciraju niži organizmi (gljivice ili saprofitne bakterije iz zemlje), poznato ih je oko 300, a u terapiji se koristi više od 40.

Selektivna toksičnost antimikrobika

Slektivnu toksičnost bi ispoljavao idealan antimikrobik (najbliže su penicilini i cefalosporini). Praktična medicina se mora zadovoljiti antimikrobicima koji u terapijskim koncentracijama uzrokuju oštećenje uzročnika bolesti uz toksičnost koja je podnošljiva za domaćina (pacijenta).

Uvođenje u terapiju antimikrobika je jedno od najznačajnijih dostignuća u razvoju medicine i farmakologije. Primjena antimikrobika izmijenila je tok života ljudi na planeti. Promjenama u molekili prirodnih antimikrobika dobiveni su polusintetski derivati (penicilini, cefalosporini). Prednost je u pogledu spektra antimikrobnog djelovanja i podnošljivosti. Cilj novih istraživanja je nadvladati neke vrste bakterija koje su stekle otpornost prema većini postojećih antimikrobika.

Antimikrobici stupaju u uzajamni odnos sa:

• patogenim uzročnikom (efikasnost, rezistencija)
• sa domaćinovim organizmom (farmakokinetika, neželjeni efekti).

Djelovanje (efikasnost) antimikrobika određuju 4 karakteristike:

• mehanizam djelovanja
• tip djelovanja
• spektar djelovanja
• intenzitet ili jačina djelovanja.

Atimikrobno djelovanje

• Selektivno toksično djelovanje antimikrobika na mikroorganizam
• Razlika u bioehmijskim i metaboličkim procesima između mikroorganizma i domaćin

Idealan lijek (antimikrobik): da djeluje samo na uzročnika infekcije, a da pri tome ne oštećuje stanice bolesnog organizma.