Inseminacija jajnih ćelija

Poslije izdvajanja jajnih ćelija i njihovog boravka u inkubatoru u trajanju 1-2 sata biolog će, uz prethodno uklanjanje zaštitnog vijenca ćelija koje se oko nje nalaze, izvršiti oplodnju dodavanjem posebno pripremljenih spermatozoida u laboratorijsku posudu u kojoj se nalaze jajne ćelije u medijumu.

Nakon identifikacije jajnih ćelija poslije aspiracije, suprug pacijentkinje daje svoj ejakulat u laboratoriju gdje se postupkom centrifugiranja i dvostrukog ispiranja spermatozoida u medijumu, dizajniranom za taj postupak, odlažu u inkubator.

U inkubatoru se suspenzija spermatozoida u medijumu ostavlja jedan sat. Za to vrijeme najvitalniji spermatozoidi “isplivaju” u gornji dio medijuma koji se nalazi u epruveti. Biolog uzima taj dio medijuma u kome se, ukoliko se radi o normalno fertilnoj spermi, u jednoj kapi tečnosti se nalazi 50.000-100.000 spermatozoida, i uradi inseminaciju jajnih ćelija.

Posuda se poslije toga ponovo vraća u inkubator gdje će doći do spajanja jajne ćelije i spermatozoida, desiće se oplodnja van tijela majke.

Jajne ćelije će biti pregledane poslije 24 časa da bi se ustanovilo da li je do oplodnje došlo i ponovo slijedećeg dana da bi se ustanovilo da li je došlo do ćelijske diobe. Ukoliko se to desilo takva formacija se od tada zove embrion. Embrion se premješta u novi medijum koji mu obezbjeđuje dalji razvoj.

Od tada se embrion u medijumu kultiviše u inkubatoru još tri dana nakon čega se posebno dizajniranim kateterima kroz kanal grlića materice vraća u materičnu duplju gdje će nastaviti ili ne sa daljim razvojem čiji je rezultat trudnoća. U vrijeme transfera embrioni su u dvo, četvoro ili osmoćeliskoj fazi razvoja.

Uobičajena je praksa, većine timova za vantjelesnu oplodnju, da se izvrši transfer do tri embriona, zbog opasnosti od višestrukih trudnoća. Ukoliko postoji više od tri embriona ostatak se posebnim postupkom zamrzava kako bi se upotrijebili nekom drugom prilikom ukoliko prvi postupak ne uspije ili ukoliko se želi nova trudnoća.

Zahvaljujući novim medijumima koji omogućavaju duže održavanje embriona u laboratorijskim uslovima embriotransfer se vrši petog ili šestog dana poslije oplodnje u fazi embrionalnog razvoja koji nazivamo blastocista. Transfer embriona u ovoj fazi razvoja ima barem dvije prednosti:

• moguće je odabrati embrion koji ima veće šanse za implantaciju
• embriotransfer se vrši 19-20 dan ciklusa kada je sluznica materice dobro pripremljena za prihvat embriona, u vrijeme kada bi embrion i u prirodnom ciklusu dospio u materičnu duplju.

Poslije embriotransfera daje se medikamentozna, hormonska, potpora sluznici materice kako bi se maksimalno povećala šansa da se embrion implantira i obezbjedi njegov dalji nesmetan razvoj. U tu svrhu se daju preparati Progesterona 14-16 dana poslije transfera uz inekcije hCG-a (horionskog gonadotropina) svaka 3-5 dana u prvih 14-16 dana poslije transfera. Horionski gonadotropin ima značajnu ulogu u davanju potpore žutom tijelu, nastalom na mjestu ispražnjenih folikula, koji obezbjeđuju dovoljne količine Progesterona neophodnog hormona za nesmetan razvoj trudnoće. Ovakav terapijski pristup danas obezbjeđuje visok procenat uspjeha liječenja metodom vantjelesne oplodnje.

U većini uhodanih dobro opremljenih i organizovanih centara po svakom embriotransferu postiže se u prosjeku 20% trudnoća koje se iznose do porođaja. Neki centri za VTO postižu i do 30% uspješnih izlječenja.

Izvor: Stetoskop.info