U uhu postoje dva osjetna organa: za sluh i ravnotežu. Fiziologija uha uključuje:
- uška
- vanjski slušni kanal
- bubna opna
- srednje uho sa slušnim koščicama
- pužnica
- slušni živac
Funkcija dijelova uha
Uška kod čovjeka ima ulogu u lokalizaciji izvora zvuka. Vanjski slušni kanal prenosi zvučne talase do bubne opne i održava stalnu toplotu i pritisak vazduha.
Bubna opna ili bubnić prima zvučne talase i prenosi na slušne koščice. Uslov za dobru funbkciju bubne opne je izjednačenje pritiska vazduha u vanjskom slušnom kanalu i srednjem uhu.
Slušne koščice su povezane među sobom te zvučne talase prenose u unutrašnje uho do osjetnih ćelija Kortijevog organa. Taj put zvučnih talasa nazivamo vazdušnim putem.
Zvučni talasi mogu do osjetnih ćelija doći i putem kostiju glave, koje imaju sposobnost vibriranja, pa se taj način naziva koštani (osealni) put slušanja.
Proces slušanja ima tri faze:
- mehaničko prenošenje zvučnih talasa do osjetnih ćelija,
- prelaženje mehaničke energije u električne potencijale koji su mjerljivi instrumentima i
- električni impulse preko slušnog živca prenose se u centre velikog mozga.
Specifični podražaj organa sluha je zvuk koji nastaje titranjem zvučnog izvora. Ton je pravilan zvučni titraj, dok nepravilni nazivamo šumom. Svaki ton ima svoju jačinu koju mjerimo u decibelima (dB) i visinu koju mjerimo frekvencijom (Hz). Čovječije uho registruje frekvencije između 16 i 20 000 Hz. Ispod 16 je područje infrazvuka, a iznad 20 000 Hz je područje ultrazvuka.
Vestibularni aparat je periferni organ ravnoteže. Glavna uloga je održavanje ravnoteže tijela. Usko je povezan sa vidom i dubokim senzibilitetom, zatim sa neurovegetativnim sistemom pa poremećaji vestibularnog aparata izazivaju mučninu, povraćanje, znojenje, blijedilo. Poremećaj ravnoteže izaziva nesigurnost, uznemirenost i strah.
Be the first to comment