Pneumonija u neutropeničnih bolesnika

Pneumonija u neutropeničnih bolesnika se ponekad teško dijagnosticira, jer konvencionalne metode dijagnoze ovise o prisustvu neutrofila.

Bakterijski se pneumonitis

Bakterijski se pneumonitis u neutropeničnih bolesnika može očitovati bez gnojnog sputuma, ili bez bilo kakvog sputuma, te može biti bez fizikalnih nalaza koji ukazuju na konsolidaciju pluća (šumovi i egofonija).

Radiogram pluća potreban je pri peizistentnoj ili rekurirajućoj vrućici u granulocitopeničnih bolesnika. Radiografski nalaz može pružiti podatke o lokalizaciji koji koriste u daljnjem definiranju potrebnih dijagnostičkih testova i postupaka te u odabiru terapijskih mogućnosti.

Teškoće u liječenju plućnih infiltrata dijelom se odnose na teškoće pri izvođenju dijagnostičkih postupaka u ovih bolesnika. Kada se broj trombocita transfuzijom može podići na adekvatnu razinu, često dijagnosticiranju pomaže mikroskopska i mikrobiološka evaluacija tekućine dobivene endoskopskom lavažom bronha.

Tekućinu dobivenu lavažom treba kultivirati na Mycoplasma, Chlamydia, Legionella, gljivice i uobičajene bakterijske patogene. Uz sve to treba razmotriti pneumoniju od Pneumocystis carinii, posebno u ALL i u bolesnika s limfomom u kojih nije provedena profilaksa trimetoprim-sulfametaksazolom.

Karakteristike infiltrata mogu pomoći pri odredivanju daljnjih dijagnostičkih i terapijskih postupaka. Nodularni infiltrati ukazuju na gljivičnu pneumoniju (tj. Aspegillus ili Mucor). Difuzni intersticijski infiltrati upućuju na virusnu ili parazitarnu pneumoniju.

Ako bolesnik ima difuzni intersticijski uzorak na radiogramu pluća, to može biti razlog za uvođenje empirijske terapije trimetoprim-sulfametaksazolom (npr.Pneumocystis) i eritromicinom (za Chlamidie, Micoplasme i Legionelle), dok se ne poduzmu invazivni dijagnostički postupci. Ponekad mogu koristiti neinvazivni postupci kao što su bojenje razmaza sputuma na Pneumocystis i serumski test na antigen Cryptococcus. U CMV-seropozitivnih primatelja transplantata može biti korisno kultiviranje CMV-a s drugih mjesta.

Pneumonitis izazvan iradijacijom i/ili lijekovima

Dok je bleomicin najčešći uzrok plućne bolesti inducirane kemoterapijom, među druge uzroke spadaju alkilirajući agensi (kao što su ciklofosfamid, klorambucil i melfalan), nitrozoureja (BCNU, CCNU, metil-CCNU), busulfan, prokarbazin, metotreksat i hidroksiurea.

Infekcije i pneumonitis izazvan iradijacijom i/ili lijekovima mogu dovesti do vrućice i patoloških nalaza na radiogramu prsnog koša, tako da diferencijalna dijagnoza infiltrata u bolesnika koji primaju kemoterapiju obuhvaća velik broj poremećaja.

Budući da se terapija radijacijskog pneumonitisa (koji može dramatično reagirati na glukokortikoide) ili pneumonitisa induciranog lijekovima razlikuje od terapije infekcijskih pneumonija, a za dijagnozu može biti važna biopsija.

Na žalost definitivna se dijagnoza ne postavi u približno 30% slučajeva, čak ni nakon bronhoskopije.

Otvorena je biopsija standardna dijagnostička metoda. U mnogim slučajevima biopsija pri torakoskopiji može zamijeniti otvorenu biopsiju. Kad se biopsija ne može obaviti primjenjuje se empirijska terapija eritromicinom i trimetoprim-sulfametoksazolom u slučaju difuznih promjena.