Fiziologija žuči

Produkt je jetrenih stanica (600-1200 ml/dan); glavni sastojak, kao i svih drugih probavnih sokova je voda u kojoj se nalaze otopljene anorganske (otopina natrijevog hidrogenkarbonata koju luče žučni kanalića pod uticajem sekretina) i organske tvari – žučne soli, bilirubin (produkt razgradnje hemoglobina), holesterol, lecitin druge metaboličke produkte.

Žuč se skuplja u žučni mjehur, čiji je zadatak da izlučenu žuč pohrani i koncentrira, pri čemu sluznica aktivno reapsorbira jone Na⁺, koje sekundarno prate Cl ^–i H₂O. Žuč se preko žučovoda izlučuje kroz Oddijev sfinkter u tanko crijevo.

Lučenje žuči potiču:

• peristaltički val koji se širi duž tankog crijeva, ispred njega ide val relaksacije koji relaksira Oddijev sfinkter;
• val relaksacije koji ide duž žučovoda;
• holecistokinin- kao odgovor na ulazak masne hrane u tanko crijevo.

Žučne soli pomažu probavu masti, tako što emulgiraju- razbijaju masti na sitne kapljice, kako bi pankreasna lipaza na njih lakše djelovala. Kako je razgradnja masti reverzibilan  proces, žučne soli pomažu u uklanjanju masti sa mjesta razgradnje i transportiraju ih do sluznice tankog crijeva. Ovu funkciju obavljaju tako što formiraju micele. Žučne soli, dijelove topive u mastima, okreću jedne ka drugima i tako formiraju kapljicu masti, u kojoj se otope razgrađene masti, a zatim se transportiraju. Nakon što napuste micelu, razgrađene masti se u stanicama tankog crijeva ponovo spajaju u trigliceride, a onda, kao hilomikroni, idu u limfu.