Vazomotorna hiperemija

Glavni uzrok nastanka vazomotorne hiperemije je poremećaj u inervaciji krvnih sudova. On može biti različite prirode pa imamo:

Neuroparalitička hiperemija: nastaje kod paralize simpatičkih (vazokonstriktor) vlakana usljed koje popušta tonus krvnih sudova i krv jurne u njih. Imamo je npr. kod presjecanja truncus sympathicus-a na odgovarajućoj strani tijela, povrede plexus brachialisa na ruci, a nekada se hirurški namjerno presjecaju simpatička vlakna ako je neki organ ishemičan pa da ovakvim potezom mu poboljšamo dopremanje krvi.

Neurospastička hiperemija: usljed povećanog tonusa parasimpatikusa (vazodilatator) smanjuje se tonus krvnih sudova. Nastaje kod različitih upala nerava, djelovanja nekih droga i toksina, neuralgija itd.

Reflektrona hiperemija: nastaje nadraživanjem senzibilnih nerava koji onda refleksno prenesu nadražaj na vazomotore i uzrokuju vazodilataciju, npr. hiperemija konjuktive kod zubobolje.

Psihogena hiperemija: vazodilatacija je ovdje uzrokovana impulsom koji kreće iz mozga ka odgovor na različita psihička stanja: strah, uzbuđenje i stid.