Spoljne polne organe žene čine venerin brežuljak, velike i male stidne usne, dražica, trem vagine, čunasta jama, djevičnjak, Bartolinijeve žlezde i spoljni otvor mokraćne cijevi.
KOŽNA OBOLJENJA POLNIH ORGANA ŽENE
Spoljni polni organi pokriveni su kožom. Njihova koža podložna je svim promjenama i oboljenjima koja se javljaju i na koži ostalih dijelova tijela. Tako se, na primjer, na koži stidnice mogu javiti ekcem, herpes, erizipel i druga dermatološka oboljenja.
PROŠIRENE VENE U KRVNIM SUDOVIMA VULVE
Tako, na primjer, naročito kod višerotki i kod ženu koje i inače pate od proširenih vena, mogu se javiti manje ili više proširene vene i na stidnici, a i u donjem dijelu vagine. Kod takvih žena venski sudovi se pri stajanju i hodu napune, te vene nabreknu, dok u ležećem položaju splasnjavaju.
Uzrok proširenim venama na spoljnim polnim organima treba tražili u opštoj slabosti vezivnog tkiva i venskog sistema, kao i povećanom pritisku u duplji male karlice zbog postojanja kakvog tumora ili rasta gravidne materice. Ukoliko žene koje pate od proširenih vena ostanu gravidne, ovo stanje se pogoršava sa napredovanjem trudnoće, odnosno sa rastom materice. Zbog mogućih komplikacija u toku porođaja, a naročito zbog opasnosti od prskanja krvnih sudova i krvarenja, takve trudnice treba porađati u bolnici.
EDEM STIDNICE
Edem stidnice predstavlja pojavu nakupljanja tkivne tečnosti u tkivu stidnice. Ovo patološko stanje može se javiti iz više razloga. Sem proširenih vena, i povišen intrapelvični pritisak može izazvati pojavu edema na stidnici. No, edem stidnice češće prate lokalna upale ili parazitarna i metastatska zapušenja odvodnih limfnih sudova. Nadalje, edem stidnog predjela, češće jednostran, a ponekad i obostran, može se zapaziti i kod žena sa poremećenom cirkulacijom u limfnim sudovima poslije vulvektomije i odstranjenja površinskih i dubokih preponskih limfnih žlijezda. U takvim slučajevima edem stidnice obično je praćen i otokom donjih udova.
Edem se naročito često zapaža u trudnoći i može da predstavlja smetnju porođaju.
Ponekad edem stidnice posljednjih dana trudnoće i u početku porođaja može biti toliko izražen da otežava prelazak ploda preko međice. U takvim slučajevima edem se može privremeno odstraniti punkcijama i evakuacijom potkožne tečnosti. Samo izvanredno rijetko, edem može biti toliko izražen da je zbog toga bolje da se porođaj obavi carskim rezom nego vaginalnim putem.
Upala stidnice (vulvitis)
Upalnii procesi na stidnici mogu se javiti pod dejstvom različitih činilaca:
- termičkih
- hemijskih
- mehaničkih
- infektivnih.
Takva upale mogu da nastanu već u najranijem dijetinjstvu.
Kod punijih žena, naročito u toplim ljetnjim mjesecima, uslijed znojenja i trenja u predjelu stidnice i unutrašnjih strana butina može doći do intertriginoznog dermatitisa, koji izaziva lokalne smetnje u vidu osjećaja svraba i pečenja i koji se lako liječi. Takođe je bez osobitog značaja folikulitis, koji se može javiti na spoljnim stranama velikih stidnih usana i venerinog brežuljka, tj. na kosmatim dijelovima stidnice.
Vulvitis se može javiti i kod dijabetičnih bolesnica. Ovaj tip upale obično nije ograničen samo na vulvu, već istovremeno zahvata i sluznicu vagine. Sam vulvitis kod dijabetičarki odlikuje tamnocrvena boja kože stidnice i jak svrab koji potiče ili uslijed draženja kože mokraćom bogatom u šećeru, ili zbog istovremenog postojanja gljivične infekcije. U terapiji takvog vulvovaginitisa osnovno je liječenje bolesnice od dijabetesa, pa tek onda liječenje lokalnih promjena na stidnici.
Vulvitis se može javiti i kao posledica trihomonadnog kolpitisa ili kolpitisa izazvanog monilijama. U oba slučaja infekcija vulve nastaje preko obilnog sekreta koji se iz vagine izliva na kožu stidnice.
Do pojave vulvitisa mogu da dovedu i traumatska, termička i hemijska oštećenja kože stidnice, što se viđa ponekad pri defloraciji i onaniji, kao i pri vaginalnim ispiranjima toplim i koncentrovanim rastvorima koji oštećuju sluznicu vagine i kožu stidnice. Pokatkad se promjene na vulvi mogu javiti i zbog preosjetljivosti na lokalno upotrebljene medikamente ili na rublje, obično sintetsko, koje se danas sve više koristi.
Pri pojavi vulvitisa, bilo koje etiologije, bolesnica se žali na svrab i osjećaj pečenja na koži stidnice, oko introitusa vagine. Pri pregledu koža stidnice je jasno crvena, lako natečena, bolna i toplija od okoline.
U terapiji treba nastojati da se otkriju uzročnici i uzroci upale, pa da se na njih efikasno dejstvuje.
Pri postojanju dijabetesa, liječenjem šećerne bolesti, uz odgovarajuću lokalnu terapiju mikostatinom, postiže se i izlječenje upale stidnice. Isto tako, ako je vulvitis posljedica kolpitisa, bilo koje etiologije, njegovim izlječenjem postiže se i izlječenje od vulvitisa.
Paralelno sa uzročnom terapijom bolesnica treba da održava ličnu higijenu i higijenu predjela stidnice ispiranjem toplom vodom i blagim sapunom, često promjenom rublja, kao i lokalnom primjenom sredstava koja smanjuju subjektivne smetnje. Radi toga treba koristiti vlažne obloge sa čajem od kamilice ili blagim rastvorom hipermangana.
Do pronalaska antibiotika česta pojava je bio gonoroični vulvovaginitis kod djevojčica. Gonokok se prenosio sa starijih na osetljivu kožu stidnice i sluznicu vagine ženske dijece. U takvim slučajevima na stidnici i vagini javlja se crvenilo sa lakim otokom, osjećajem svraba, pečenja i slabih bolova sa obilnom žutozelenom sekrecijom. Danas je gonoroični vulvovaginitis kod djevojčica vrlo rijetko oboljenje, a terapija antibioticima veoma je efikasna.
Be the first to comment