Distrofična kalcifikacija

Osnova distrofične kalcifikacije je promjena vitalnosti sredine koja kalcificira. Ta promjena vitalnosti je vezana za degenerativne i nekrotične procese koji vladaju u tkivu i koji uslovljavaju pojavu distrofične kalcifikacije, za razliku od metastatske kalcifikacije kada je osnova povišenje nivoa kalcija u krvi.

Suština ovog procesa je u tome da se materija prvo zakiseli zbog stvaranja većih količina ugljične kiseline, privlači kalcijeve jone, zatim nastupa alkaloza koja obara kalcijeve jone u kompleksima sa proteinima. Kalcificirati mogu ćelije, međućelijska supstanca, tkiva, dijelovi ili cijeli organ, a nekada i cijeli organizam.Kalcifikaciju pojedinih ćelija vidimo npr. kod potresa mozga kada kalcificiraju ganglijske ćelije. Imamo zatim kalcifikacije nekrotičnih žarišta što je npr. često kod tuberkuloznih žarišta na plućima i limfnim čvorovima.

Kalcifikaciju međućelijske supstance vidimo kao fiziološku pojavu kod starih ljudi kada kalcificira hrskavica i to posebno rebarna, kao i hrskavice larinksa i traheje.

Takođe imamo i kalcifikaciju kod aterokskleroze pa arterije postaju čvrste i rigidne kao guščije pero.

Kalcifikacija tkiva; najčešće vezivnog ali ono najprije hijalinizira. Ovo se posebno događa na priraslicama i zadebljanjima seroznih membrana, kod priraštanja perikarda i epikarda nekada se u priraslice istaloži kalcij i stvori tvrdi oklop oko srca.

Vrlo česte kalcifikacije događaju se u tumorskom tkivu zbog toga što on često nekrotizira, tako se može desiti da kalcificira cijeli tumor ili pak neki njegov dio, a moguće je da se nalaze i sitna tjelašca posvuda po tumoru. Nerijetko kalcificiraju i umrli paraziti cysticericus taeniae solium, ehinokokne ciste itd. Amiloid, koloid, trom i hijalin takođe mogu da kalcificiraju.

Odlaganje kalcifikata u vezivno tkivo uzrokuje metaplaziju vezivnih ćelija u koštane pa se pojave prave koštane ploče na mjestima gdje ih uopšte normalno nema (distopične kosti) što se nerijetko događa kod tumora.