Atrijalni flater sa pravilnim AV sprovođenjem (često blok 2:1) proizvodi pravilnu tahikardiju uskih kompleksa kod koje je teško uočiti pretkomorsku aktivnost i identifikovati talase treperenja sa sigurnošću, tako da se u početku ne može razlikovati od AVNRT (AV nodalna re-entry tahikardija) i AVRT (AV re-entry tahikardija).
Kada je uz atrijalni flater sa blokom 2:1 ili čak 1:1 sprovođenjem pridružen i blok grane, dobija se pravilna tahikardija širokih kompleksa koja će se obično teško razlikovati od VT.
Terapijski tretman ovog ritma koji je isti kao da se radi o VT će obično biti uspješan, ili će dovesti do usporenja komorskog odgovora i do prepoznavanja ritma. Najtipičniji atrijalni flater ima pretkomorsku frekvenciju od oko 300 u minutu, tako da atrijalni flater sa blokom 2:1 daje tahikardiju od oko 150 u minutu. Brži ritmovi vjerovatno nisu posljedica atrijalnog flatera sa blokom 2:1.
Be the first to comment