Epilepsija je simptomatski kompleks i karakterističan način reakcije mozga na različita patološka stanja gdje mozak reaguje na električne mehaničke i hemisjke podražaje a na te podražaje reaguje svaki pa i potpuno normalni mozak. Individiualne razlike posljedica su različitog praga osjetljivosti pa tako su djeca i mlađe osobe podložnije. Važno je napomenuti da postoji epilepsija kod koje se nikakav uzrok ne može pronaći. Zato se epilepsija dijeli na:
- Genuinu (5%) kod koje nema nikakvog organskog uzroka i koja se tretira kao duševna bolest jer je karaterisana ne samo konvulzivnim simptomima nego i posebnom strukturom ličnosti
- Organsku ili simptomatsku epilepsiju (95%) kojoj je uzrok organska lezija na mozgu i samo je ona interesantna sa neurohirurškog aspekta
Organske lezije odgovrne za epileptične napade
Ožiljak na mozgu – nastao od ranijih povreda (kontuzija, intracerebralni, subduralni i epiduralni hematomi, penetrante povrede mozga, impresivne fraktue
Vaskularne anomalije – naročito arteriovenski angiomi
Inflamatorne bolesti mozga – apsces, encefaliti meningitis,, daju organsku epilepsiju tako što stvaraju ožiljke kao ishodište ranijih napada
Tumori – oko 40% tumora da u svojoj evoluciji epilepsiju
Temporalna epilepsija – povreda unkusa i hipokampusa sa potisikivanjem temporalnog režnja prema nazad i dole ka incizuri tentorijuma kod pororđajne traume. Tada nastane ožiljak koji će biti ishodište posebne temporalne epilepsije za koju je karakterističan gustativni, olfaktorni, auditivni, optički i psihomotorni napad.
Ishodište epileptičnog napada nije iz patološke lezije nego iz okolnog tkiva jer mrtve ćelije ne mogu stvoriti akcioni potencijaln nego kompresija i ishemija izaziva okidanje neurona iz blizine lezije. Veličina lezije i težina bolesti nije proporcionalna prema veličini napda te se smatra da nasljednost igra veliku ulogu.
Što se kliničke slike tiče organska epilepsija se može podijeliti na
- generalizovanu, – generalizovani tonično-klonični grčevi sa gubitkom svijesti, pjenom na ustima i ugrizom za jezik
- parcijalnu epilepsija – daleko je češća a manifestuje se nizom klonično toničnih grčeva jednog dijela tijela – grupe mišića, dio ili cijeli ekstremitet pa cijela strana itd a napad se obično dešava pri punoj svijesti, nakon napada može se javiti paraliza ekstremiteta Todova paraliza koja je se povlači kasnije. Isto tako može biti i senzitivna (osjećaj trnjenja ili mravinjanja na jednom dijelu tijela, senzorna (osjećaj čudnog ukusa, svjetla, boje svjetlucanja, zvuka ili mirisa), psihomotorna (prisilni automatski pokreti a bolesnik je odsutan iz sredine). Vrlo je vrijedna za kliničara jer upućuje na mjesto lezije
- parcijalnu sa kasnijom generalizacijom – počinje kao parcijalna bilo kojeg tipa ali se kasnije širi i generalizira. I ona ima dijagnostičku vrijednost ali samo za pažljivog posmatrača koji može uočiti šta se dešava prije generealizacije.
Dijagnostika
Za dijagnosticiranje epilepsije koriste se sve dijagnostičke metode a naročito CT i EEG, ali i angiografija, dopler. U toku operacije koristi se kortikografija – direktno snimanje električnih potencijala sa moždane kore da se lokalizira žarište.
Terapija
Za kupiranje napada daju se 1-2 ampule dijazepama intravenski a može i muskularnom injekcijom barbiturata.
Liječenje genuine preuzimaju neurolozi i neuropsihijatri. A organsku liječe neurohirurzi tako što ekscidiraju žarište a zatim se u trajanju od dvije godine uzimaju antiepileptici Tiramat, Arvind.
Kod epilepsije temporalnog lobusa može se raditi ablativna neurohirurška procedura, (možda uklanjanje lobusa) a uslov su veoma česti napadi sa promjenama ličnosti (agresija i nesocijalno ponašanje), unilateralnost lezije, stroga ograničenost žarišta i detaljno prethodno isipitvanje uz konsultacije sa epileptologom i psihologom.
1 Trackback / Pingback